Zaterdag 16 november 2012 Nongkhai - Udon Thani
Door: Janny
Blijf op de hoogte en volg janny
16 November 2013 | Thailand, Udon Thani
Zaterdag 16 november 2012 Nongkhai - Udon Thani
Slecht geslapen vannacht, airco uit- airco aan, ze hebben hier gewoon dikke dekbedden, en dat vind ik veel te warm. Maar goed uiteindelijk toch in slaap gevallen.
De spullen weer ingepakt, telkens verbaas ik me erover wat een mens toch maar weinig nodig heeft. Ik heb een koffer bij me dat 16,5 kg weegt, al enkele dingen achtergelaten, en nog denk ik, teveel bij me.
Handig als je vertrekt, alles moet mee.
Handbagagetas met Ipad, watre en een banaan. Koffer dicht, en tralala in de TukTuk.
We nemen hartelijk afscheid van de mensen van het Bialinn hotel. Een bijzonder verblijf was het wel. De accommodatie op zich was super. Splinternieuw design, goeie bedden, alles spic en span. De eerste 2 dagen waren er veel gasten, dus ontbijtbuffet en 's avonds een maaltijd. Gisteren waren we de enige gasten. Uit voorzorg zijn we in de stad gaan eten. Vanochtend kregen we een super ontbijt. Alles erop en eraan.
De rekening konden we alleen cash betalen. Dat was 3500 TB, dat is € 82,00, voor 3 nachten logeren, 3 x ontbijt, 2 x diner, snacks en de was. Dus dat was weer een dolle koop!
De Tuktuk driver is een dame, leuk! Ze rijdt voorzichtig en brengt ons naar het busstation in de stad, waar we met een minibus naar Udon gaan, voor de prijs van 1,50 p.p. Voor een rit van 1 uur. En ... We worden helemaal naar het hotel gebracht. Het SiamGrand hebben we geboekt, en het is werkelijk enorm groot. Wanstaltig ingericht, op zijn Thais, en die vinden dit vast heel mooi. We hebben een superiorkamer, met 2 enorme bedden, en nog ruimte om te dansen.
Een enorm zwembad en daar gaan we morgen maar eens van genieten.
Als je in de lobby zit, krijg je drinken aangeboden en er is een shuttle service, (we zitten beetje ver overal vandaan, maar dat is ook lekker rustig.)
Moet je je melden bij de Captain en dan wordt je weggebracht.
Dus, geïnstalleerd, en ons naar Center Plaza laten brengen. Daar waren ze een enorme kunstkerstboom aan het installeren, prachtig. We dachten hier iets van een centrum te vinden, maar dat schijnt er niet echt te zijn. Even de shopping mall in, we hebben honger, vinden niks Thais en belanden voor de frietjes bij de Mac. De eerste vijf jaar hoef ik dat ook niet meer, bah!
We gaan weer naar buiten, het is heel vochtig warm, het spettert af en toe.
Koffie drinken in een designtentje en we lopen verder. Een eind verderop is een park, waar tegen de avond van alles te doen is, dus we besluiten te gaan lopen, we zien wel. Uiteindelijk na een uurtje te hebben gelopen, komen we eraan en inderdaad genoeg te zien.
Het is hier mode om in het openbaar een aerobicsles te doen, te joggen of te fietsen, er ligt een fietsbaantje en een aparte wandelbaan. Wij gaan op een bankje zitten en trekken de conclusie de enige twee Europeanen te zijn en dat trekt de nodige aandacht! Farang noemen ze dat, oftewel, buitenlander, spitse neus.
Hier worden de vissen gevoerd, enorme koikarpers, catfish en andere worden gevoerd, hele broden verdwijnen in het water.
Na een uurtje zijn we het zat, houden een tuktuk aan en dan begint de grote uitdaging, om uit te leggen waar we heen willen. NO peak English mèm, nou dan de kaart erbij, kan ie niet lezen, dan collega erbij, ondertussen, friemel aan de piemel, zoals wij dat noemen, brilleke erbij, opbellen naar het hotel, en ja hoor het is bij Big C, een shoppingmall. Dat weet ie wel, dus daar gaan we weer.
We stoppen bij Big C want er moet nog gegeten worden, eens kijken of er een food court is. Ja hoor, en we eten een heerlijke Pad Thai, en gaan door naar het hotel.
We hebben het loodgehalte in ons bloed aardig verhoogd inmiddels, want er hangt hier een flinke smog, en achter in zo'n tuktuk hap je aardig wat naar binnen. Al met al een kleine indruk van de stad gekregen. We vinden het niet zo spectaculair, morgen rustdag aan de pool.
Nog eens goed de Lonely planet lezen, om nog wat leuke dingen te doen.en voor nu.... Douchen en slapen, het is al bijna 10 uur...
Slecht geslapen vannacht, airco uit- airco aan, ze hebben hier gewoon dikke dekbedden, en dat vind ik veel te warm. Maar goed uiteindelijk toch in slaap gevallen.
De spullen weer ingepakt, telkens verbaas ik me erover wat een mens toch maar weinig nodig heeft. Ik heb een koffer bij me dat 16,5 kg weegt, al enkele dingen achtergelaten, en nog denk ik, teveel bij me.
Handig als je vertrekt, alles moet mee.
Handbagagetas met Ipad, watre en een banaan. Koffer dicht, en tralala in de TukTuk.
We nemen hartelijk afscheid van de mensen van het Bialinn hotel. Een bijzonder verblijf was het wel. De accommodatie op zich was super. Splinternieuw design, goeie bedden, alles spic en span. De eerste 2 dagen waren er veel gasten, dus ontbijtbuffet en 's avonds een maaltijd. Gisteren waren we de enige gasten. Uit voorzorg zijn we in de stad gaan eten. Vanochtend kregen we een super ontbijt. Alles erop en eraan.
De rekening konden we alleen cash betalen. Dat was 3500 TB, dat is € 82,00, voor 3 nachten logeren, 3 x ontbijt, 2 x diner, snacks en de was. Dus dat was weer een dolle koop!
De Tuktuk driver is een dame, leuk! Ze rijdt voorzichtig en brengt ons naar het busstation in de stad, waar we met een minibus naar Udon gaan, voor de prijs van 1,50 p.p. Voor een rit van 1 uur. En ... We worden helemaal naar het hotel gebracht. Het SiamGrand hebben we geboekt, en het is werkelijk enorm groot. Wanstaltig ingericht, op zijn Thais, en die vinden dit vast heel mooi. We hebben een superiorkamer, met 2 enorme bedden, en nog ruimte om te dansen.
Een enorm zwembad en daar gaan we morgen maar eens van genieten.
Als je in de lobby zit, krijg je drinken aangeboden en er is een shuttle service, (we zitten beetje ver overal vandaan, maar dat is ook lekker rustig.)
Moet je je melden bij de Captain en dan wordt je weggebracht.
Dus, geïnstalleerd, en ons naar Center Plaza laten brengen. Daar waren ze een enorme kunstkerstboom aan het installeren, prachtig. We dachten hier iets van een centrum te vinden, maar dat schijnt er niet echt te zijn. Even de shopping mall in, we hebben honger, vinden niks Thais en belanden voor de frietjes bij de Mac. De eerste vijf jaar hoef ik dat ook niet meer, bah!
We gaan weer naar buiten, het is heel vochtig warm, het spettert af en toe.
Koffie drinken in een designtentje en we lopen verder. Een eind verderop is een park, waar tegen de avond van alles te doen is, dus we besluiten te gaan lopen, we zien wel. Uiteindelijk na een uurtje te hebben gelopen, komen we eraan en inderdaad genoeg te zien.
Het is hier mode om in het openbaar een aerobicsles te doen, te joggen of te fietsen, er ligt een fietsbaantje en een aparte wandelbaan. Wij gaan op een bankje zitten en trekken de conclusie de enige twee Europeanen te zijn en dat trekt de nodige aandacht! Farang noemen ze dat, oftewel, buitenlander, spitse neus.
Hier worden de vissen gevoerd, enorme koikarpers, catfish en andere worden gevoerd, hele broden verdwijnen in het water.
Na een uurtje zijn we het zat, houden een tuktuk aan en dan begint de grote uitdaging, om uit te leggen waar we heen willen. NO peak English mèm, nou dan de kaart erbij, kan ie niet lezen, dan collega erbij, ondertussen, friemel aan de piemel, zoals wij dat noemen, brilleke erbij, opbellen naar het hotel, en ja hoor het is bij Big C, een shoppingmall. Dat weet ie wel, dus daar gaan we weer.
We stoppen bij Big C want er moet nog gegeten worden, eens kijken of er een food court is. Ja hoor, en we eten een heerlijke Pad Thai, en gaan door naar het hotel.
We hebben het loodgehalte in ons bloed aardig verhoogd inmiddels, want er hangt hier een flinke smog, en achter in zo'n tuktuk hap je aardig wat naar binnen. Al met al een kleine indruk van de stad gekregen. We vinden het niet zo spectaculair, morgen rustdag aan de pool.
Nog eens goed de Lonely planet lezen, om nog wat leuke dingen te doen.en voor nu.... Douchen en slapen, het is al bijna 10 uur...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
