Zondag 10 november 2013

Zondag 10 november 2013
Luang Praban, Laos

Vanmorgen bijtijds opgestaan, en de ochtend begon al goed, want Sjef had gisteravond tegen insecten gespoten, preventief, en toen ik keek naar mijn mozessandalen lag daar een grote zwarte tor, met lange voelsprieten op zijn rug, en goddank: dood! dat was toch weer ffe schrikken, die heeft toch zijn laatste uur rondgescharreld rond mijn bed. Gelukkig hoefde ik er vannacht niet uit, durf ik trouwens ook niet hoor!
Sjf heeft m opgeveegd, en ik heb m buiten gebracht, brr!
om half 11 opgehaald door een mini-van om naar de watervallen te gaan. Uurtje rijden, de bergen in, langs dorpjes van teakhouten huisjes, maar ook langs dorpen met mooie betonnen huizen met tuin erom heen. We zagen buffels langs de weg, eenden, heel veel kippen, en overstekende honden. Aangekomen bij het park dat om de watervallen is gemaakt, allerlei stalletjes met zelf "geïmporteerde " uit China handgemaakte schortjes, petjes en babygoed. Maar ook vers gebarbecude kippenpootjes, tussen bamboestokjes, en hele Mekongvissen die je nog aankijken, maar trouwens wèl heel lekker zijn. Dit al hebben we niet gegeten, zal zeker lekker smaken, maar als t al een nachtje in 25 graden heeft gelegen, dan toch maar liever niet!
We gingen het park in, en het blijkt ook een opvangplek te zijn voor beren. Je kunt ze zien en zien hoe ze gevoerd worden. Er schijnen veel beren te zijn in de jungle en ook tijgers hebben ze hier nog genoeg. Ikke dus gewoon in de stad, dan maar!... Af en toe leek het wel of we in het sprookjesbos van de Efteling waren, beelden van beren, zelfs van ijsberen, haha, het leek net een paashaas.
Door naar de waterval, door een soort park kwamen we er. Mooi, maar, die Liesbeth en ik bezochten in Turkije waren veel mooier.
Hier was het wel mooi om dikke Canadezen naar beneden te zien spri gen. Het water is namelijk ijskoud. We zijn helemaal naar boven geklommen. sjef heeft als een echte hortus botanicus foto's gemaakt van alle mooie bloemen die we zagen.
Midden in het park koffie gedronken en weer naar beneden, de beren werden gevoerd. Tja, ze eten. Nou en? Wij weer weg.
Onderweg stopte de chauffeur bij een dorp met hutjes op palen en we mochten rondkijken, daar weer de Chinese schortjes, handmade, en hundjes etc. We hadden het zo gezien! Hup verder over gammele bruggetjes en gaten in de weg.
En dan kom je weer in Luang Prabang, spic en span, helemaal gerestaureerd in koloniale stijl, dat is echt een andere wereld.
Plan besproken voor de komende dagen en de knoop eindelijk doorgehakt, we gaan naar Vientiane en wel morgen! We zijn in het internetcafé gaan boeken, je kunt binnenlands alleen maar vliegen met Laos airlines en Laos airlines. Maar 10 uur in de bus is ook geen optie, dus maar geboekt. We vliegen om 13.30 uur van Luang Prabang naar Vientiane. Daar hebben we het Aroon Residence hotel geboekt voor 2 nachten, ben benieuwd. Vanuit Vientiane gaan we terug Thailand in, hoe en wat ... Er zijn nog steeds overstromingen, dus we wachten rustig af.
Vanavond zo heerlijk gegeten! Ik had Laos Laap, bleek een heerlijke salade met vis te zijn, gebakken rijst met groenten. sjef had rode curry. En een toetje omdat het zondag was: kokosmelk pannacotta met mango en sinaasappel, of er een engeltje over de tong vliegt. (Piest past niet bij lekker eten).
Het is trouwens een genot om met Sjef backpackers te bekijken en het commentaar te horen, geheel en al in de trend van : vieze lange haren, rasta ,heeft vast beestjes. Lopen met het geld van de kapper op zak.Och munne lieve god, die rugzak, wie heeft die nou van voren aan, veel te heet. Die kerel is vies, heeft een vuil shirt aan, vast al dagen niet in bad geweest, zal wel stinken.
Ach jee, met zijn zessen in een tuktuk, zeker geen poen! Dames met backpack: zeker van die stoere verpleegsters uit Dokkum, ik zie t al, hangtieten. Die zwarte bustehouder onder dat witte shirt, da doede toch niet! Ik ben het weer allemaal vergeten op te schrijven, maar er volgen er nog meer. beloofd!
Nu gaan we maar eens ons koffertje inpakken, alles is weer gewassen en gestreken, dus snel klaar. Kunnen we morgenvroeg misschien nog even naar het paleis, dat is hier letterlijk om de hoek.
En nu trouwens maar hopen dat we niks van de orkaan merken. In Vientiane is het prima weer gelukkig!