Dag 17 JOMTIEN
Door: jannysjef
Blijf op de hoogte en volg janny
02 Juni 2012 | Thailand, Jomtien
Dag17: JOMTIEN
Vandaag staat bezoek aan de Sanctuary of truth - tempel. Een compleet houten tempel, waar ze in 1981 aan begonnen zijn, helemaal van redwood gemaakt.
De rit erheen alleen al, een kleine 3 kwartier in een Bath-taxi was al de moeite waard, helemaal dwars door Pattaya. Wat staat t toch vol met restaurants, massage shops, winkeltjes en andere rommeltoestanden, het is met geen pen te beschrijven. Het nadeel van achter in zo 'n open auto te zitten is dat je al die smog inamdemt.
Maar goed, bij de tempel aangekomen was t meteen kassa, 500 bath p.p. Dat is best veel voor Thaise begrippen, maar toch maar gedaan. Bleek later ook een gids en een dansshow bij te zitten, dus viel mee.
Wat een prachtig indrukwekkend gebouw, helemaal van uitgesneden hout.Het is door meneer Lek gefinancierd, en inmiddels heeft zijn zoon zijn levenswerk overgenomen. Hij is nog steeds niet klaar, men is er in 1981 aan begonnen, maar als je hem ziet denk je dat ie middeleeuws is. Helemaal handwerk, waar je ook kijkt zitten mensen, ook veel vrouwen eraan te werken, hoog in de nok.
Het is zeker zo groot als de Sint Jan, en als ik die werklui zie, kan ik me iets inbeelden over de bouw van de sint Jan in Den Bosch.
Als je meer wilt weten kijk maar eens op www.sanctuaryoftruth.com.
Hierna zijn we een eind gelopen terug naar de weg, daar weer een taxi genomen, dat is toch zo handig, je houdt je hand op en hij stopt en voor een kwartje wordt je een half uur verder gebracht, soms zit je er met tweeën in, maar soms met 12, dan is t wel dringen, maar je raakt altijd aan de praat, behalve met de Russen dan, en die zijn hier nu al in grote getale, alles staat hier in Russisch en Engels op de winkels en je wordt zelfs in t Russisch aangesproken. Contact krijg je niet met ze, het is the body language die je afstoot denk ik. Van de Thai hoor ik dat hier het nieuwe geld momenteel vandaan komt.
We hebben ons af laten zetten op Jomtien beach, in de veronderstelling een prachtig breed zandstrand te vinden, maar niets was minder waar. Het strand staat mutvol met ouderwetse strandstoelen en parasols. Dat viel beetje tegen, we waren immers lonely beach Ko Chang gewend. Morgen maar eens verder kijken.
Effe met de voetjes in de branding, en daarna langs de boulevard weer terug.
Lekker gegeten, boodschapjes voor t ontbijt en naar huis. Wat is het hier toch heerlijk, geen herrie.... En de afwas gedaan, de wierook aan en de was gestreken in de kast, dat wordt toch wennen als we weer thuis zijn!
Vandaag getracht geld te pinnen, verschillende automaten gehad, maar niks hoor geen Bath kwam eruit. Ik wist dat de Rabobank op 1 juni alle bankpassen zou blokkeren voor pinnen buiten Europa. Ik ben speciaal naar de Rabo gegaan om te vragen om dat voor mijn passen te deblokkeren, en ja, alles was geregeld. Nou niet dus! Uiteindelijk heb ik t vanavond kunnen regelen via telebanking, en nou heb ik t geluk online te kunnen, maar ik vind t barslecht van de bank om je klanten zo maar zonder geld te zetten.
Wat ik heel jammer vind is dat je, in tegenstelling tot 5 jaar geleden, nergens meer een fiets te huur is. Niemand fietst hier nog. Alleen maar brommers, voor 200 bath per dag te huur en koop je een fles benzine in de supermarkt. Ja echt waar, zit in oude wisky flessen. Maar dat is t niet, ik vind fietsen juist zo relaxed en bovendien durf ik t niet en helm op, ook niet fijn.
Thailand is in sneltempo veranderd. Bijvoorbeeld de toiletten. In 2008 trof ik toch nogal eens een verrassing in t damestoilet, waar je het gebruikte papier in de prullenmand moest doen, en waar een sta- wc is waar je op moet klimmen en dan moet hurken. En met een pannetje water moet scheppen uit een ton om door te spoelen.
Nu kom je die alleen maar op t platteland nog tegen, en schoon zijn ze altijd.
Wel t wordt zo langzaam aan bedtijd. Nog even kijken naar BVN en BBC om te zien hoe Queeen Elisabeth haar jubileum viert daar in the UK.
Vandaag staat bezoek aan de Sanctuary of truth - tempel. Een compleet houten tempel, waar ze in 1981 aan begonnen zijn, helemaal van redwood gemaakt.
De rit erheen alleen al, een kleine 3 kwartier in een Bath-taxi was al de moeite waard, helemaal dwars door Pattaya. Wat staat t toch vol met restaurants, massage shops, winkeltjes en andere rommeltoestanden, het is met geen pen te beschrijven. Het nadeel van achter in zo 'n open auto te zitten is dat je al die smog inamdemt.
Maar goed, bij de tempel aangekomen was t meteen kassa, 500 bath p.p. Dat is best veel voor Thaise begrippen, maar toch maar gedaan. Bleek later ook een gids en een dansshow bij te zitten, dus viel mee.
Wat een prachtig indrukwekkend gebouw, helemaal van uitgesneden hout.Het is door meneer Lek gefinancierd, en inmiddels heeft zijn zoon zijn levenswerk overgenomen. Hij is nog steeds niet klaar, men is er in 1981 aan begonnen, maar als je hem ziet denk je dat ie middeleeuws is. Helemaal handwerk, waar je ook kijkt zitten mensen, ook veel vrouwen eraan te werken, hoog in de nok.
Het is zeker zo groot als de Sint Jan, en als ik die werklui zie, kan ik me iets inbeelden over de bouw van de sint Jan in Den Bosch.
Als je meer wilt weten kijk maar eens op www.sanctuaryoftruth.com.
Hierna zijn we een eind gelopen terug naar de weg, daar weer een taxi genomen, dat is toch zo handig, je houdt je hand op en hij stopt en voor een kwartje wordt je een half uur verder gebracht, soms zit je er met tweeën in, maar soms met 12, dan is t wel dringen, maar je raakt altijd aan de praat, behalve met de Russen dan, en die zijn hier nu al in grote getale, alles staat hier in Russisch en Engels op de winkels en je wordt zelfs in t Russisch aangesproken. Contact krijg je niet met ze, het is the body language die je afstoot denk ik. Van de Thai hoor ik dat hier het nieuwe geld momenteel vandaan komt.
We hebben ons af laten zetten op Jomtien beach, in de veronderstelling een prachtig breed zandstrand te vinden, maar niets was minder waar. Het strand staat mutvol met ouderwetse strandstoelen en parasols. Dat viel beetje tegen, we waren immers lonely beach Ko Chang gewend. Morgen maar eens verder kijken.
Effe met de voetjes in de branding, en daarna langs de boulevard weer terug.
Lekker gegeten, boodschapjes voor t ontbijt en naar huis. Wat is het hier toch heerlijk, geen herrie.... En de afwas gedaan, de wierook aan en de was gestreken in de kast, dat wordt toch wennen als we weer thuis zijn!
Vandaag getracht geld te pinnen, verschillende automaten gehad, maar niks hoor geen Bath kwam eruit. Ik wist dat de Rabobank op 1 juni alle bankpassen zou blokkeren voor pinnen buiten Europa. Ik ben speciaal naar de Rabo gegaan om te vragen om dat voor mijn passen te deblokkeren, en ja, alles was geregeld. Nou niet dus! Uiteindelijk heb ik t vanavond kunnen regelen via telebanking, en nou heb ik t geluk online te kunnen, maar ik vind t barslecht van de bank om je klanten zo maar zonder geld te zetten.
Wat ik heel jammer vind is dat je, in tegenstelling tot 5 jaar geleden, nergens meer een fiets te huur is. Niemand fietst hier nog. Alleen maar brommers, voor 200 bath per dag te huur en koop je een fles benzine in de supermarkt. Ja echt waar, zit in oude wisky flessen. Maar dat is t niet, ik vind fietsen juist zo relaxed en bovendien durf ik t niet en helm op, ook niet fijn.
Thailand is in sneltempo veranderd. Bijvoorbeeld de toiletten. In 2008 trof ik toch nogal eens een verrassing in t damestoilet, waar je het gebruikte papier in de prullenmand moest doen, en waar een sta- wc is waar je op moet klimmen en dan moet hurken. En met een pannetje water moet scheppen uit een ton om door te spoelen.
Nu kom je die alleen maar op t platteland nog tegen, en schoon zijn ze altijd.
Wel t wordt zo langzaam aan bedtijd. Nog even kijken naar BVN en BBC om te zien hoe Queeen Elisabeth haar jubileum viert daar in the UK.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
