Dag 1 en 2 De reis naar Chiang Rai
Door: Janny
Blijf op de hoogte en volg janny
01 November 2013 | Nederland, Vlijmen
30 oktober 2013
Het is eindelijk dag van vertrek naar Thailand en Laos.
Sophie brengt ons naar Schiphol en na een goed uur zijn we er al.
We drinken een cappuccino bij de Douwe Egberts, en vinden die allebei toch lekkerder dan die van de Starbucks. over de prijs zullen we het maar niet hebben vandaag!
Na de bagagedrop-off (netjes <20 kg) gaan we langs de douane, tegenwoordig met irisscan, door naar de vertrekhal. De gate van de Emirates is helemaal achteraan pier E, waar we nog door de bodyscan (handen omhoog of ik schiet!) de visitatie en de bagagecheck moeten. Wat een gedoe toch! Ik zie om me heen mensen worstelen met riemen, schoenen, horloges en laptops, allemaal in zo'n klein bakje, en het ergste is dat als je er voorbij bent het riedeltje van aankleden weer komt. En waarom eigenlijk? Ik vraag t me wel eens af, hoeveel van al die duizenden mensen op zo'n dag zal nou iets kwaads in de bedoeling hebben?
Als Sjef en ik op reis gaan, zeggen we altijd tegen elkaar : ben benieuwd wie we op deze reis tegenkomen. Bekenden, of familie of een collega....
Wel binnen die paar uur op Schiphol, ontmoeten we Barbö, de moeder van Maurits, en ja, inderdaad! Ze zit op dezelfde vlucht als wij naar Dubai. Hoe is t toch weer mogelijk hè!
Ze reist samen met haar kleindochter Lilly, van bijna 2. een beauty van een kind met hele grote bruine ogen en van die heerlijke kroeskrulletjes naar Kinsjasa, waar Elin momenteel een mensenrechtenklus aan het doen is.
Wel, ik als, -al zeg ik t zelf- ervaren grootmoeder van 4 kleinkinderen, heb bewondering voor haar. Ik zie Barbö met haar sjouwen, een buggy vol met spullen, en een stapel paperassen, want reizen met je kleinkind levert ook al de nodige problemen op. In Dubai heeft ze een overstap met een pauze van 8 uur.
Hoe gaat ze dat allemaal doen? Gewoon even slapen wordt dan al een probleem, toch? We hebben in het vliegtuig nog gekeken, of we hen zagen, maar dit is een airbus A 380, en die is enorm groot. Er zit zelfs een verdieping op met een spa en een grote bar, en de business-class heeft bedden en douches.
Wij, Sjef en ik, vliegen gewoon economy, maar dat is ook prima! Ik zou t wel eens willen meemaken hoor, zo luxe vliegen, lijkt me super!
De service is weer geweldig, heerlijke lunch met lekkere vis in een sausje, brownie en van alles lekkers. Het is alleen ijskoud, maar ja... We krijgen nog hitte genoeg! Ik sla het dekentje maar weer om.
In Dubai nemen we afscheid van Barbrö en Lilly, want wij hebben een stopover van 3 uur en kunnen dus al inchecken als we op de airport zijn, koffers worden doorgelabeld en wij kunnen dan naar al het goud gaan staren op Dubai airport.
Ooit geweest? Het is ongelooflijk, je koopt zelfs in een automaat een blokje goud!
En dan zie je weer die Arabieren, met die frisgewassen witte jurken aan, leuk gebreid mutsje, slippers, en volgens mij recht van de barbier, met zo'n scherp geschoren baardje, die lopen te paraderen met een dame in een zwarte zijden djellaba, bezet met Svarowski stenen en met daaronder dure pumps en mooie jeans, bizar vind ik t telkens weer. Maar ja, 's lands wijs, 's lands eer zeg ik dan maar!
Vlucht 2:dubai - Bangkok. Gate 25 a. Zijn we daar is ie gewijzigd naar B 5, terug. Ietwat geïrriteerd gaan we daar boarden en wordt er gerommeld met mijn print, van de ene desk naar de andere en we krijgen nieuwe instapkaarten. Ik zie andere stoelen, niet wat ik had geboekt en ga dus verhaal halen. This is a Business Class I gave you madame! Zeiden ze.....! o.K. !!! O.K !!
Hoe snel kan een wens in vervulling gaan!
Nou en dan ga je in een VIP bus naar het vliegtuig, wordt je stoel, nou ja bed, aangewezen en komt een Marrokaanse stewardess vertellen dat ze voor je zorgt. En hoe! Champagne, toilettas, matras deken en kussen, zilver bestek, serviesgoed, 3 gangen ontbijt, met champagne en... Priority bij Immigrations. Moest alleen zelf ons koffer van de band af halen. Dat was weer minder, maar ja.
Maar, lekker geslapen, en een ervaring rijker, weer van boord. Visa binnen tot 29 november, dus we zitten hier goed.
Nu nog een uurtje hangen en dan in een kleiner toestel naar Chiang Rai. Het wordt hier langzaam donker, het is bijna 18.00 uur.
En dan hoop ik dat we in het Sirin Place Boutique Apartment een fijn bed hebben, want even "landen" daar zijn we wel aan toe!
Het is eindelijk dag van vertrek naar Thailand en Laos.
Sophie brengt ons naar Schiphol en na een goed uur zijn we er al.
We drinken een cappuccino bij de Douwe Egberts, en vinden die allebei toch lekkerder dan die van de Starbucks. over de prijs zullen we het maar niet hebben vandaag!
Na de bagagedrop-off (netjes <20 kg) gaan we langs de douane, tegenwoordig met irisscan, door naar de vertrekhal. De gate van de Emirates is helemaal achteraan pier E, waar we nog door de bodyscan (handen omhoog of ik schiet!) de visitatie en de bagagecheck moeten. Wat een gedoe toch! Ik zie om me heen mensen worstelen met riemen, schoenen, horloges en laptops, allemaal in zo'n klein bakje, en het ergste is dat als je er voorbij bent het riedeltje van aankleden weer komt. En waarom eigenlijk? Ik vraag t me wel eens af, hoeveel van al die duizenden mensen op zo'n dag zal nou iets kwaads in de bedoeling hebben?
Als Sjef en ik op reis gaan, zeggen we altijd tegen elkaar : ben benieuwd wie we op deze reis tegenkomen. Bekenden, of familie of een collega....
Wel binnen die paar uur op Schiphol, ontmoeten we Barbö, de moeder van Maurits, en ja, inderdaad! Ze zit op dezelfde vlucht als wij naar Dubai. Hoe is t toch weer mogelijk hè!
Ze reist samen met haar kleindochter Lilly, van bijna 2. een beauty van een kind met hele grote bruine ogen en van die heerlijke kroeskrulletjes naar Kinsjasa, waar Elin momenteel een mensenrechtenklus aan het doen is.
Wel, ik als, -al zeg ik t zelf- ervaren grootmoeder van 4 kleinkinderen, heb bewondering voor haar. Ik zie Barbö met haar sjouwen, een buggy vol met spullen, en een stapel paperassen, want reizen met je kleinkind levert ook al de nodige problemen op. In Dubai heeft ze een overstap met een pauze van 8 uur.
Hoe gaat ze dat allemaal doen? Gewoon even slapen wordt dan al een probleem, toch? We hebben in het vliegtuig nog gekeken, of we hen zagen, maar dit is een airbus A 380, en die is enorm groot. Er zit zelfs een verdieping op met een spa en een grote bar, en de business-class heeft bedden en douches.
Wij, Sjef en ik, vliegen gewoon economy, maar dat is ook prima! Ik zou t wel eens willen meemaken hoor, zo luxe vliegen, lijkt me super!
De service is weer geweldig, heerlijke lunch met lekkere vis in een sausje, brownie en van alles lekkers. Het is alleen ijskoud, maar ja... We krijgen nog hitte genoeg! Ik sla het dekentje maar weer om.
In Dubai nemen we afscheid van Barbrö en Lilly, want wij hebben een stopover van 3 uur en kunnen dus al inchecken als we op de airport zijn, koffers worden doorgelabeld en wij kunnen dan naar al het goud gaan staren op Dubai airport.
Ooit geweest? Het is ongelooflijk, je koopt zelfs in een automaat een blokje goud!
En dan zie je weer die Arabieren, met die frisgewassen witte jurken aan, leuk gebreid mutsje, slippers, en volgens mij recht van de barbier, met zo'n scherp geschoren baardje, die lopen te paraderen met een dame in een zwarte zijden djellaba, bezet met Svarowski stenen en met daaronder dure pumps en mooie jeans, bizar vind ik t telkens weer. Maar ja, 's lands wijs, 's lands eer zeg ik dan maar!
Vlucht 2:dubai - Bangkok. Gate 25 a. Zijn we daar is ie gewijzigd naar B 5, terug. Ietwat geïrriteerd gaan we daar boarden en wordt er gerommeld met mijn print, van de ene desk naar de andere en we krijgen nieuwe instapkaarten. Ik zie andere stoelen, niet wat ik had geboekt en ga dus verhaal halen. This is a Business Class I gave you madame! Zeiden ze.....! o.K. !!! O.K !!
Hoe snel kan een wens in vervulling gaan!
Nou en dan ga je in een VIP bus naar het vliegtuig, wordt je stoel, nou ja bed, aangewezen en komt een Marrokaanse stewardess vertellen dat ze voor je zorgt. En hoe! Champagne, toilettas, matras deken en kussen, zilver bestek, serviesgoed, 3 gangen ontbijt, met champagne en... Priority bij Immigrations. Moest alleen zelf ons koffer van de band af halen. Dat was weer minder, maar ja.
Maar, lekker geslapen, en een ervaring rijker, weer van boord. Visa binnen tot 29 november, dus we zitten hier goed.
Nu nog een uurtje hangen en dan in een kleiner toestel naar Chiang Rai. Het wordt hier langzaam donker, het is bijna 18.00 uur.
En dan hoop ik dat we in het Sirin Place Boutique Apartment een fijn bed hebben, want even "landen" daar zijn we wel aan toe!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
