17 februari -13 Chachoengsao

17 februari -13 Chachoengsao

Vanochtend afscheid genomen van de dames Nin en Nisa van het geweldige guesthouse in Petchaburi, écht een aanrader!

Ze heeft ons naar het busstation gebracht, en op een briefje geschreven waar we heen willen: Chachoengsao. Daarvoor moeten we eerst naar Bangkok, naar het busstaion van de minibussen bij het Victoriemonument. Dus instappen en wegwezen, alles ging voorspoedig, en dankzij de nieuwe wet hier, mogen er voortaan maar 9 passagiers aan boord zijn, en dat scheelt een hoop.
In Bangkok aangekomen gaat Sjef nieuwe tickets kopen, mét het briefje, waarvan we eigenlijk niet eens kunnen lezen wat er in het Thais op staat, wordt van hot naar her gestuurd, en uiteindelijk wordt hij geholpen, net zoals straks betalen we 3 kaartjes, 2 voor onszelf, een voor de bagage. Totaal 100 bath p.p. En wederom instappen en wegwezen. Dat gaat allemaal net zo gemakkelijk.

Er zit een oudere dame in het busje, die me in goed Engels vertelt dat ze al verschillende malen in Amsterdam geweest in, zelfs on queensday! Van Gogh museum, beautifull! Hoe is t toch mogelijk! We moeten als laatste uitstappen, nou dat weten we dan ook weer, we rijden langs de kust en komen eindelijk na een uurtje in de stad aan.
We worden afgezet bij Big C dat is een grote shoppingmail. Nemen een tuktuk, koffertjes er in, Sjef en Janny erin en rijden maar.
We komen bij het hotel en worden vriendelijk ontvangen door de receptiedame, die 3 woorden Engels spreekt en heel vriendelijk vraagt of we nu breakfast willen, - het is 14.30 uur- maar o.k. Ze bedoelt het goed, en honger als we hebben, nemen we ieder een sneetje toast met jam. Het restaurantje staat vol met kunsttulpen, en als ze geen Engels kan, dan leer ik haar maar Nederlands, Tulp! Dat wordt haar nieuwe naam.
Ze laat ons de bungalow zien, prachtig, heel royaal, groot bed, met tweepersoons dekbed. Tja is prima, als we maar ieder ons eigen dekbed krijgen. Dat wordt geregeld en de deal is gesloten!
We zijn onder de pannen.

We vragen een plattegrond die na veel vijven en zessen tevoorschijn komt, alles staat erop en ja, je raadt het al, in het Thais, kunnen er dus geen soep van maken.
We lachen maar en bedankt, vragen, waar is het citycenter, dat begrijpt ze niet.
Dus, we vertrekken maar, want anders is het straks donker.
Op de hoek worden heerlijke gegrilde kippen verkocht, maar het is nog te vroeg voor dinner. Achteraf blijkt dat iedereen morgen hier zo'n kip eet, nadat ie in de tempel is geweest en is wezen offeren voor Chinees nieuwjaar. Weer wat geleerd. Met nieuwjaar komen de families bij elkaar en eten ze veel, heel veel en dus doen ze vandaag boodschappen, allemaal! Wat een drukte!

We willen dus naar de stad, en Sjef vraagt bij het kippenvrouwtje hoe? Met de samlor, dat is een pickuptruck met zitbanken. We stappen in en even later weer uit. Ik ga in een kantoor vragen wie er Engels spreekt, city center of center town, neen dat snappen ze niet, verder door en we lopen een heel eind door, vraag het in een internetcafé, neen, gaan iets eten en met aanwijzen krijgen we een pannenkoek en een satéstokje.

We zijn beland in een soort joggingpark, iedereen rent, puft springt en jogt. Met dikke kleding aan, het is immers winter. We lopen maar weer verder en zien de gebouwen van de overheid. Daar nog eens proberen of iemand bijvoorbeeld weet of er een kantoor van de TAT is ( soort VVV) en Engels spreekt. We lopen eigenlijk maar wat doelloos rond.

We worden aangehouden door de portier van een groot gebouw, ja hij spreekt Engels, -zegt ie. Niet dus, niet te verstaan. Dan komt er een auto van het terrein, iedereen springt in de houding, hoge Piet blijkbaar, die met zijn mooie Toyota ons voorbij rijdt en stopt. Can I help you, eindelijk, yes, now we can talk!

We zoeken het centrum, hij zegt stap maar in, laat zijn ID zien en zegt, it is o.k. I am xx. here. Hoge Piet dus.
Dus we zijn maar ingestapt, your my guests zegt ie, where do you go? We willen naar de shopping mall, verder op. Hij brengt ons, parkeert en gaat gezellig mee naar binnen. We zien Starbucks en vandaag nog geen cappuccino gezien, dus dat is wel wat. Hij wil niets, te duur. Wij betalen, is toch het minst, voor being a guest. Dus ice cappuccino voor hem. Op voorwaarde dat hij het diner mag betalen.

Hij wil nog de supermarkt in want hij wil een fles honeybee kopen. Ik dacht wisky, het blijkt honing te zijn, voor in zijn koffie.
O.k. Hij wil met ons naar de tempel, http://www.thaismile.jp/FotoGallary/ThaiPics/e_ThaiPhoto_Chachoengsao.html


deze is heel beroemd en hij brengt ons. inderdaad geweldig, maar reeds gesloten, niet getreurd, omgereden bij de rivier en we kunnen gewoon het terrein op. We krijgen uitleg en lopen wat rond en hij maakt foto's van ons. Eindelijk wij samen op een plaatje.
Verder, hij wil met ons gaan eten, instappen maar weer en we rijden naar Chinatown, waar het superdruk is en geen parkeerplek. Hij houdt een politieagent aan, die in de houding springt. Die zoekt een plek voor hem, houdt hem bezet tot we weer omgereden zijn. We gaan naar een klein restaurantje, in een soort Korte Putstraat, maar dan anders, met formica tafels, plastic borden, lichte thee met veul ijsklonten.
We laten hem bestellen, en het is heerlijk, rijst,soep, saté, groenten en groene curry.
Alles op, dan hup, opstaan en mee naar de volgende straat voor toetjes. Kokosmelk met jellybeans en dito ijs. Ook niet verkeerd!

Daarna, op naar de Bang Pakong rivier, want daar is het te doen, maar eerst moeten we even wat lekkers afgeven bij the gouverneur van Chachoengsao, die in een prachtige villa met park eromheen woont. Of we even kennis willen maken? Dus uitstappen en we worden begroet door de heer en mevrouw. Zij is hoofd van het Rode kruis daar.
Eigenlijk hebben we het gevoel dat we worden geshowd! We zijn hier ook een bezienswaardigheid, geen Europeanen te bekennen.

Wel weer de auto in en op naar de rivier, parkeren bij zijn huis, een grote villa, van de staat, waar hij woont door de week.In het weekend woont hij in Bangkok bij zijn vrouw. We mogen ook de was wel in zijn machine wassen als we willen....nee die hebben we in het hotel al afgegeven.

Zijn vrouw heb ik inmiddels telefonisch gesproken, die heeft 15 jaar in USA gewoond, spreekt accentloos Engels en vraagt of we morgen kunnen afspreken, we moeten maar zeggen wat we willen, dan komt ze naar ons toe. Leuk! Morgen ook weer een programma!
Hier bij de rivier lijkt het net of je in Bejing bent, er zijn hele Chinese decors opgebouwd en ze maken alleen maar foto's en selfies.
Nog wat rondgelopen en toen hebben we gevraagd of we naar het hotel konden gaan, waar hij ons naar toe heeft gebracht tot voor de deur.
We spreken af dat zij ons bellen.
Wat een dag en wat een avontuur weer! Had ik vanmorgen niet kunnen denken. Deze plaats, Chacoengsao zag ik beschreven op het thailandblog.nl en dacht, och is weer eens wat anders dan de gewone toeristenplaatsen.
We hadden er eigenlijk niet zo'n hoge verwachtingen van, 2 nachten geboekt, leek voldoende. Maar ik denk dat we de verwachtingen bij moeten stellen. Het is leuk hier!

Nu naar bed en eens zien wat morgen ons gaat brengen.