26 en 27 februari -22. Bangkok en back home
Door: Janny
Blijf op de hoogte en volg janny
01 Maart 2015 | Thailand, Bangkok
26 februari -22 Bangkok and home!
I'm happy to tell you my jeans still fits!
Dus ik hoef niet op pad voor een nieuwe jeans, scheelt een hoop gedoe, bovendien hadden we andere plannen vandaag.vanavond moeten we om 10 uur inchecken op Suvarnabuhmi airport. We hebben de kamer tot dan geboekt, kunnen we lekker nog even tukkie doen, douchen en omkleden.
We gaan naar het Lumpinipark, met de skytrain zijn we er zo. Als we op Siam uitstappen, zie ik een kantoor van Canon. Ik denk dat ik daar maar eens moet solliciteren, misschien willen ze ook een Telemarketingteam opzetten, komen wij uit Den Bosch toch even 2 weken helpen! Mijn Engels is weer helemaal up to date. Ik zal mijn collega's eens polsen of ze daar ook zin in hebben.
Het Lumpinipark is prachtig, overal fonteinen, en fitnessapparaten. We lopen een uurtje en zien allerlei de varanen in het water liggen. Soort grote hagedissen die lijken op kleine krokodillen, Sjef zegt, die komen niet op de kant. Dus wandelen we argeloos verder. Tot ik bijna mijn nek breek over een exemplaar dat over de weg wandelt en ik me dus wild schrik! Geen idee of ze gevaarlijk zijn, maar ik wil wel weg. Kijk maar eens hier!
http://www.thailandblog.nl/steden/nature-bangkok-lumpini-park-video/
Hup in de pas en naar de uitgang, koffietijd! Bij Siam mall vinden we een goeie cappuccino, mét ons laatste taartje én goeie wifi, dus we zijn even zoet en in de prettige airco, ook zo afgekoeld.
We besluiten om terug te gaan naar het hotel, ik voor een uurtje rust en Sjef wil nog aan het zwembad op de derde verdieping, van de laatste zonnestralen genieten.
Nog even wat zuurtjes gekocht bij de 7 eleven om de hoek, en gegeten in het restaurant van het hotel.
Om 9 uur komt checken we uit, komt de taxi die ons naar het station van de airportrail brengt. In 20 minuten zijn we op de luchthaven, bagagedrop, instapkaarten, en douane. Natuurlijk wordt mijn water weer in beslag genomen, belachelijke vertoning, maar ja, voor mij altijd de sport om te kijken of het lukt.
Sjef moet mee, rugzak uitpakken, ze hebben iets gezien, wat er niet blijkt te zijn.
Er is weer een hele nieuwe hal bijgebouwd met heel veel horeca en winkels. De prijzen vliegen hier omhoog en we betalen 4,50€ voor 1 cappuccino! Niet meer gewend!
Vliegtuig vertrekt mooi op tijd, het is inmiddels half 2 's nachts en ik probeer te slapen, wat niet echt lukt. De tijd gaat 3 uur terug, Dubai time en als ik bijna eindelijk slaap, komen ze met het ontbijt.
We hebben door veel turbulentie een kwartier vertraging, maar eigenlijk prima vlucht gehad. Op Dubai, ook een nieuwe hal erbij, nóg meer watervallen en blingbling.
We hebben de 3 uur stopovertijd hard nodig om nog even wat te drinken, sigaret te roken en nieuwe te kopen ( onder mijn protest, ik ben anti roken) en we kunnen alweer boarden.
Ik ga zitten en vóórdat we vertrekken slaap ik al. Niet eens gemerkt dat we de lucht in gingen!
Deze vlucht slaap ik heel veel, doet me goed. We hebben lekkere lunch en diner. Doen ze goed, Emirates! Grote vliegtuigen Airbus A 380.
Prima personeel, alleen Sjef is onfortuinlijker. De steward, met de dikke glimmende lippen, die zichzelf heel mooi vindt, knoeit tot 3 x toe op Sjef zijn shirt. Sjef, altijd even beleefd zegt dat het niet erg is, maar de derde keer is zijn rug helemaal nat, gelukkig is het maar water, maar toch...
Precies op tijd komt Schiphol airport in zicht en hebben we een vlekkeloze landing, die je in het vliegtuig op je videoscherm live kunt volgen, met 3 camera's.
Door de douane duurt even, ook voor EU inwoners, bagage hebben we zo.
Nu nog treinkaartje, want uit principe reis ik nog steeds niet met OV kaart, kost me wel 1 euro extra. De trein heeft vertraging !() welcome back, Holland kan nog veel van de Thai leren als het gaat om beleefdheid, wachten en duwen bij het instappen.
We zitten, en waar laat je de bagage? Gelukkig is de trein niet druk en staat Co ons weer netjes op te wachten bij het station in Den Bosch.
En dan zijn we weer back home, back to reality en ik voel me alsof ik net een lange nieuwjaarsnacht achter de rug heb, moe, watjes in mijn kop, weet niet meer waar mijn spullen, zoals mijn sleutels zijn, laat het maar even zo, komt wel.
Maar we hebben geen slaap!
De kinderen komen even, lekker om ze weer vast te kunnen houden.
Als ze weg zijn eten we wat en om 20.00 uur zitten we in de bank en komt de man met de hamer!
Om 21.00 uur stap ik in mijn eigen zachte bed, ruik ik mijn eigen kussen, denk nog ... Het is goed om weer thuis te zijn en zak ik in een droomloze slaap tot de andere ochtend 6 uur. Dan zijn we klaarwakker..
Lig ik nog even na te denken over alles wat er gebeurd is, hoe we weer met volle teugen hebben genoten van alles wat ons is overkomen, dat we weer veilig thuis zijn gekomen, zonder ook maar één moment ziek te zijn geweest, ons bedreigd hebben gevoeld of bang zijn geweest. Hoe we hebben mogen genieten van de gastvrijheid van de Thaise bevolking, hoe we zijn verwend door wildvreemde mensen, hoe we hebben genoten van prachtige stranden, geweldige zonsondergangen, ritjes in een tuktuk, tochtjes over een meer in een nationaal park,de kooklessen en vooral hóe lekker we hebben gegeten.
Hoe bang ik was van brutale apen, de zwerfhonden die de tempel bewaken als het donker wordt, hoe Sjef hier en daar is geschrokken van een rat, en ik ongeveer 3 kakkerlakken zag, op de hele reis.
Hoe Sjef wéér een lekke band had en met fiets en al in de tuktuk moest, hoe hij onfortuinlijk door de strandstoel zakte, hoe ik schrok van de varanen in het park, kijk de video maar eens.
Hoe we de meest bijzondere mensen hebben ontmoet, zelfs tot 2 x toe een koppel uit Oss, en we dus eindelijk weer eens Nederlands konden spreken. Hoe we eigenlijk de Carnaval niet echt hebben gemist en " ik citeer Sjef :" we misschien volgend jaar wel weer weg gaan !"
Sta ik op met het besef: back to reality!
Dikke kleren aan, winterjas om naar buiten te gaan, boodschappen doen, naar mama, al mijn kleine schatjes in de armen sluiten, nog één dagje rust, en dan weer aan de slag!
Kortom, het was heerlijk! Maar vooral, hoe dankbaar ik ben dat we dit samen weer mochten beleven.
Dank je wel dat jullie ons volgden, kleine moeite want ik schrijf altijd in de vakantie.
Als mijn boek uit komt hoor je het wel!
SAWADIKA! Tot de volgende keer!
I'm happy to tell you my jeans still fits!
Dus ik hoef niet op pad voor een nieuwe jeans, scheelt een hoop gedoe, bovendien hadden we andere plannen vandaag.vanavond moeten we om 10 uur inchecken op Suvarnabuhmi airport. We hebben de kamer tot dan geboekt, kunnen we lekker nog even tukkie doen, douchen en omkleden.
We gaan naar het Lumpinipark, met de skytrain zijn we er zo. Als we op Siam uitstappen, zie ik een kantoor van Canon. Ik denk dat ik daar maar eens moet solliciteren, misschien willen ze ook een Telemarketingteam opzetten, komen wij uit Den Bosch toch even 2 weken helpen! Mijn Engels is weer helemaal up to date. Ik zal mijn collega's eens polsen of ze daar ook zin in hebben.
Het Lumpinipark is prachtig, overal fonteinen, en fitnessapparaten. We lopen een uurtje en zien allerlei de varanen in het water liggen. Soort grote hagedissen die lijken op kleine krokodillen, Sjef zegt, die komen niet op de kant. Dus wandelen we argeloos verder. Tot ik bijna mijn nek breek over een exemplaar dat over de weg wandelt en ik me dus wild schrik! Geen idee of ze gevaarlijk zijn, maar ik wil wel weg. Kijk maar eens hier!
http://www.thailandblog.nl/steden/nature-bangkok-lumpini-park-video/
Hup in de pas en naar de uitgang, koffietijd! Bij Siam mall vinden we een goeie cappuccino, mét ons laatste taartje én goeie wifi, dus we zijn even zoet en in de prettige airco, ook zo afgekoeld.
We besluiten om terug te gaan naar het hotel, ik voor een uurtje rust en Sjef wil nog aan het zwembad op de derde verdieping, van de laatste zonnestralen genieten.
Nog even wat zuurtjes gekocht bij de 7 eleven om de hoek, en gegeten in het restaurant van het hotel.
Om 9 uur komt checken we uit, komt de taxi die ons naar het station van de airportrail brengt. In 20 minuten zijn we op de luchthaven, bagagedrop, instapkaarten, en douane. Natuurlijk wordt mijn water weer in beslag genomen, belachelijke vertoning, maar ja, voor mij altijd de sport om te kijken of het lukt.
Sjef moet mee, rugzak uitpakken, ze hebben iets gezien, wat er niet blijkt te zijn.
Er is weer een hele nieuwe hal bijgebouwd met heel veel horeca en winkels. De prijzen vliegen hier omhoog en we betalen 4,50€ voor 1 cappuccino! Niet meer gewend!
Vliegtuig vertrekt mooi op tijd, het is inmiddels half 2 's nachts en ik probeer te slapen, wat niet echt lukt. De tijd gaat 3 uur terug, Dubai time en als ik bijna eindelijk slaap, komen ze met het ontbijt.
We hebben door veel turbulentie een kwartier vertraging, maar eigenlijk prima vlucht gehad. Op Dubai, ook een nieuwe hal erbij, nóg meer watervallen en blingbling.
We hebben de 3 uur stopovertijd hard nodig om nog even wat te drinken, sigaret te roken en nieuwe te kopen ( onder mijn protest, ik ben anti roken) en we kunnen alweer boarden.
Ik ga zitten en vóórdat we vertrekken slaap ik al. Niet eens gemerkt dat we de lucht in gingen!
Deze vlucht slaap ik heel veel, doet me goed. We hebben lekkere lunch en diner. Doen ze goed, Emirates! Grote vliegtuigen Airbus A 380.
Prima personeel, alleen Sjef is onfortuinlijker. De steward, met de dikke glimmende lippen, die zichzelf heel mooi vindt, knoeit tot 3 x toe op Sjef zijn shirt. Sjef, altijd even beleefd zegt dat het niet erg is, maar de derde keer is zijn rug helemaal nat, gelukkig is het maar water, maar toch...
Precies op tijd komt Schiphol airport in zicht en hebben we een vlekkeloze landing, die je in het vliegtuig op je videoscherm live kunt volgen, met 3 camera's.
Door de douane duurt even, ook voor EU inwoners, bagage hebben we zo.
Nu nog treinkaartje, want uit principe reis ik nog steeds niet met OV kaart, kost me wel 1 euro extra. De trein heeft vertraging !() welcome back, Holland kan nog veel van de Thai leren als het gaat om beleefdheid, wachten en duwen bij het instappen.
We zitten, en waar laat je de bagage? Gelukkig is de trein niet druk en staat Co ons weer netjes op te wachten bij het station in Den Bosch.
En dan zijn we weer back home, back to reality en ik voel me alsof ik net een lange nieuwjaarsnacht achter de rug heb, moe, watjes in mijn kop, weet niet meer waar mijn spullen, zoals mijn sleutels zijn, laat het maar even zo, komt wel.
Maar we hebben geen slaap!
De kinderen komen even, lekker om ze weer vast te kunnen houden.
Als ze weg zijn eten we wat en om 20.00 uur zitten we in de bank en komt de man met de hamer!
Om 21.00 uur stap ik in mijn eigen zachte bed, ruik ik mijn eigen kussen, denk nog ... Het is goed om weer thuis te zijn en zak ik in een droomloze slaap tot de andere ochtend 6 uur. Dan zijn we klaarwakker..
Lig ik nog even na te denken over alles wat er gebeurd is, hoe we weer met volle teugen hebben genoten van alles wat ons is overkomen, dat we weer veilig thuis zijn gekomen, zonder ook maar één moment ziek te zijn geweest, ons bedreigd hebben gevoeld of bang zijn geweest. Hoe we hebben mogen genieten van de gastvrijheid van de Thaise bevolking, hoe we zijn verwend door wildvreemde mensen, hoe we hebben genoten van prachtige stranden, geweldige zonsondergangen, ritjes in een tuktuk, tochtjes over een meer in een nationaal park,de kooklessen en vooral hóe lekker we hebben gegeten.
Hoe bang ik was van brutale apen, de zwerfhonden die de tempel bewaken als het donker wordt, hoe Sjef hier en daar is geschrokken van een rat, en ik ongeveer 3 kakkerlakken zag, op de hele reis.
Hoe Sjef wéér een lekke band had en met fiets en al in de tuktuk moest, hoe hij onfortuinlijk door de strandstoel zakte, hoe ik schrok van de varanen in het park, kijk de video maar eens.
Hoe we de meest bijzondere mensen hebben ontmoet, zelfs tot 2 x toe een koppel uit Oss, en we dus eindelijk weer eens Nederlands konden spreken. Hoe we eigenlijk de Carnaval niet echt hebben gemist en " ik citeer Sjef :" we misschien volgend jaar wel weer weg gaan !"
Sta ik op met het besef: back to reality!
Dikke kleren aan, winterjas om naar buiten te gaan, boodschappen doen, naar mama, al mijn kleine schatjes in de armen sluiten, nog één dagje rust, en dan weer aan de slag!
Kortom, het was heerlijk! Maar vooral, hoe dankbaar ik ben dat we dit samen weer mochten beleven.
Dank je wel dat jullie ons volgden, kleine moeite want ik schrijf altijd in de vakantie.
Als mijn boek uit komt hoor je het wel!
SAWADIKA! Tot de volgende keer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
